چرا در فیلم‌های ایرانی، تعداد كشته‌های عراقی بیش از شهدای ایرانی است؟ آیا ضعیف نشان دادن دشمن كار درستی است؟
ضعیف نشان دادن دشمن كاری صحیح نیست، زیرا هر چقدر قدرت نظامی دشمن را به صورت واقعی آن به تصویر بكشیم، در واقع قدرت رزمندگان ایرانی و حماسه‌ها و مقاومت آنان را بهتر به تصویر كشیده‌ایم و كار بزرگ و پراهمیت آنان در پیروزی بر دشمن را بهتر نشان داده‌ایم. بنابراین اگر می‌خواهیم خودمان را قوی نشان دهیم باید دشمن را قدرتمند نشان بدهیم تا غلبه بر آن اهمیت بیشتری یابد. اما متأسفانه اغلب فیلم‌نامه‌نویسان و كارگردانان ما در ساخت فیلم‌های جنگی به این نكته ظریف توجه نكرده‌اند و عراقی‌ها را به شكل افراد كودن و دست و پا چلفتی نشان داده‌اند كه با یك تكبیر رزمندگان دست‌هایشان را بالا برده و تسلیم می‌شوند، یا افرادی كه از اصول اولیه نظامی خبر ندارند. در حالی كه واقعیت، چنین نبوده است. دشمن ما در جنگ هوشیار بود، ساختار نظامی قوی داشت و از نظر امكانات قدرتمند بود و پشتیبانان بین‌المللی بسیاری داشت و علت اهمیت كار رزمندگان ایرانی این بود كه بر چنین دشمن قوی و مجهز به نیرو و ساز و برگ جنگی پیروز شدند. اگر عراق را آن‌طور كه بعضی از فیلم‌های سینمایی و تلویزیونی به تصویر كشیده‌اند، ضعیف دانسته و آنها را بی‌اطلاع از مسائل جنگی بدانیم، در آن صورت پیروزی‌های ما بر آنان زیاد جای تعجبی ندارد؛ در حالی كه چنین نبوده است. ما با یك سازمان و یك حزب بسته‌ای كه تحت آموزش‌های متعدد قرار گرفته بودند مواجه بودیم به نام "حزب بعث عراق" كه اینها دارای مستشاران نظامی بودند و به خصوص از آموزش‌های نظامیان روسی بهره‌مند شده بودند، لذا نه تنها جاهل و كودن نبودند بلكه نیروهای ماهری در امور جنگی و نظامی بودند و عاملی كه سبب شكست آنها می‌شد نه این ضعف‌ها بلكه به دلیل قوه ابتكار، شجاعت و به خصوص نیروی ایمان بالای رزمندگان ایرانی بود كه متأسفانه فیلم‌سازان ما به آن توجه نكرده‌اند.
قابل ذكر است، بعضی از فیلم‌سازان فیلم‌های جنگی(Action)، هدفشان جذب مخاطب بیشتر به منظور كسب سود بیشتر است، لذا سعی می‌كنند بازیگر نقش اول فیلم را از مهلكه، پیروز بیرون بیاورند. همچنین این فیلم‌سازان دچار یك نوع خودسانسوری نیز هستند به این معنی كه اگر در فیلم‌هایشان دشمن را قوی نشان دهند شاید جلوی اكران فیلمشان گرفته شود، لذا این ملاحظات در ساخت فیلم‌ها اثر دارد.
