قطعنامه 598 درباره چه بود و در چه زمانی و از طرف چه كسی پیشنهاد شد؟
قطعنامه 598، هشتمین قطعنامه‌ای بود كه شورای امنیت سازمان ملل متحد برای توقف جنگ ایران و عراق به تصویب رساند. این قطعنامه در فضای ناشی از تفاهم و ائتلاف قدرت‌های بزرگ و در سایه رایزنی‌های دبیركل سازمان ملل متحد، خاویر پرز دكوئیار به تصویب رسید.
خاویر پرز دكوئیار به هنگام آغاز دور دوم تصدی دبیركلی سازمان در كنفرانس مطبوعاتی 12 ژانویه 1987 اعلام كرد كه اعضای شورای امنیت برای پایان دادن به جنگ ایران و عراق نیاز به اشتراك نظر دارند. او نمایندگان اعضای دائمی شورای امنیت را در 15 ژانویه 1987 به محل كار خود دعوت نمود و از آنها خواست تا نظر خویش را درباره هماهنگ ساختن مواضع شورا در قبال مسئله جنگ ایران و عراق بیان كنند. نمایندگان مذكور در 23 ژانویه در محل كار دبیركل گردهم آمدند تا حول محور پیشنهادی دبیركل به گفت‌وگو بپردازند.
سرانجام اعضای دائمی شورای امنیت پس از چند ماه گفت‌وگو، در ماه آوریل 1987 به بررسی پیش‌نویس پیشنهادی نمایندگی انگلیس پرداختند. این پیش‌نویس دارای نكات مورد توافق در جلسات كارشناسی بود. این نكات عبارت از آتش‌بس و عقب‌نشینی اجباری نیروها، آزادی و استرداد زندانیان جنگی، حمایت از میانجی‌گری دبیركل، درخواست خویشتن‌داری از دیگر كشورها و بررسی تشكیل هیئت بی‌طرف به منظور تحقیق در مورد مسئولیت جنگ، تأكید بر بازسازی و بررسی اقدامات مربوط به امنیت منطقه‌ای و تصمیم در خصوص بررسی اقداماتی به منظور اطمینان از رعایت مفاد قطعنامه بود.
این پیش‌نویس پس از چندین بار بازنگری به مبنای كار اعضای شورای امنیت تبدیل گردید. البته در این متن چند عبارت مبهم وجود داشت كه مورد بحث و گفت‌وگو قرار نگرفت. هیچ یك از هیئت‌ها خواستار توصیف دقیق مرز یا به عبارتی بهتر، مرزهای شناخته شده بین‌المللی نبودند.
سرانجام دبیركل سازمان ملل در ژوئیه 1987 از اعضای دائمی خواست كه در مورد قطعنامه به تفاهم برسند و با تشكیل اجلاس رسمی شورای امنیت در سطح وزیران خارجه به آن رسمیت بخشند كه به دنبال آن اجلاس وزیران در عصر روز 20 ژوئیه 1987 (29 تیر 1366) تشكیل شد و قطعنامه 598 با 15 رأی موافق و بدون رأی مخالف و ممتنع به تصویب شورای امنیت رسید. گفتنی است كه اعضای دائمی شورای امنیت پس از تهیه طرح قطعنامه و توافق روی آن، طرح را به اعضای غیر دائم نیز ارائه كردند و نظریات این اعضا را نیز تا حدودی در این طرح ملحوظ كردند، سپس طرح نهایی در اجلاس بررسی و به رأی گذاشته شد.
