دوران هشت سال جنگ عراق علیه ایران مقطع حساس و نقطه عطف تاریخی در روابط ایران با جان خارج به ویژه اروپا محسوب می شود از این جهت که به رغم اینکه هنوز پایه های نظام جمهوری اسلامی ایران تثبیت نشده بود جنگی بر ایران تحمیل شد که همه برنامه ها و سیاست ها و به ویژه سیاست های خارجی را تحت تاثیر جنگ که مهمترین دغدغه مسئولین نظام بود قرار داد دراین مقاله کوشش شده است تا روابط ایران و اروپا و رویکرد جامعه اروپایی به عنوان یکی از مراکز مهم تصمیم گیری درنظام بین الملل و فراز و نشیبهایی که رویکرد و نگاه اروپایی ها متاثر از دو مولفه منافع ملی خود و همچنین نظر و خواست ایالات متحده امریکا نسبت به ایران و جنگ تحمیلی داشت و گفتمان غالب بر سیاست خارجی ایران که همانا آرمان گرایی انقلابی بود و نتیجه آن یعنی انزوای خود ساخته ایران دراین پروسه مورد ارزیابی و نقد قرار گیرد.
متن مقاله