به هنگام وقوع انقلاب اسلامی در ایران (79-1978/57-1356)، جیمی کارتر از حزب دموکرات ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا را به عهده داشت. سیاست او در قبال ایران تقریباً ادامه‌ی سیاست‌های رؤسای جمهوری پیشین آمریکا بود. علی‌رغم برخی شعارهای انتخاباتی، دولت او نیز به همان اصولی از سیاست خارجی آمریکا در رابطه‌ی با ایران پایبند بود که دولت‌های قبلی بدان عمل کرده بودند. از جنگ جهانی دوم به بعد، روابط دولت ایران و آمریکا روند رو به بهبود شتاب آلودی را پشت سرگذاشت تا اینکه بتواند در دوران ریاست جمهوری نیکسون وفورد به اوج خود رسیده و تبدیل به یک دوستی همه‌جانبه و بی‌چون و چرا گردد.
