سه تن از نیروهای شناسایی واحد اطلاعات نظامی قرارگاه کربلای 2 در ساعت 19:30(1364/8/20)، شناسایی منطقه دشمن در ساحل اروندرود را آغاز کردند. آن‌ها مشاهدات خود را چنین گزارش کرده‌اند: در اوایل ساحل دشمن در حدود 8 متر خالی از چولان و دارای گلولای بود. در ابتدای پوشش چولان یک‌رشته از میله‌های خورشیدی که دارای 7 شاخه بود و طول هر شاخه به 5/1 تا 2 متر می‌رسید، مشاهده شد که یک‌رشته سیم‌خاردار حلقوی روی آن‌ها کشیده شده بود. به فاصله حدود 7 متر بعدازاین موانع به یک‌رشته از میله‌های خورشیدی – که هر میله دارای دوشاخه بود و طول هر شاخه حدود 4 متر بود، رسیدیم که در میان این رشته از موانع خورشیدی دشمن، یک‌رشته سیم‌خاردار تک‌رشته‌ای کشیده بود. تراکم این ردیف از موانع خورشیدی دشمن به حدی بود که به علت درهم‌رفته بودن شاخه‌های این موانع، عبور با دشواری و مشقت ممکن بود. سپس بعد از طی کردن مسافت 25 متر بازهم به یک‌رشته دیگر از موانع خورشیدی – که هرکدام دارای شش شاخه و طول هر شاخه 5/3 الی 4 متر بود – رسیدیم که یک‌رشته سیم‌خاردار حلقوی بر روی این ردیف از موانع دشمن کشیده شده بود. توضیح اینکه موانع خورشیدی که دارای شاخه‌هایی به طول 3 الی 4 متر می‌باشند، 5/1 متر از طول هر شاخه در زمین فرورفته و مابقی آن بیرون قرارگرفته است. همچنین، موانع خورشیدی که شاخه‌هایی به طول 2 متر دارد، یک متر از طول شاخه در زمین فرورفته و مابقی بیرون قرار دارد. پس از طی مسافت 20 الی 25 متر از موانع سوم، به حدود 50 متری دشمن رسیدیم که از این فاصله صدای نگهبانان دشمن به‌خوبی شنیده می‌شد. همچنین مشاهده گردید که سنگرهای دشمن دارای تجمع نسبتاً خوبی می‌باشند و به منطقه جلو خودی [خط مقدم نیروهای خودی] بسیار حساس هستند. ضمناً هنگام حرکت در چولان‌های ساحل دشمن، در بعضی از نقاط که پوشش چولان کمتری داشت و سطح زمین گلولای بود، پا در آن فرومی‌رفت و ایجاد سروصدا می‌کرد.
