علی شمخانی، فرمانده وقت نیروی زمینی سپاه پاسداران تنها چند ساعت مانده به آغاز عملیات کربلای 5، در نامه‌ای محرمانه خطاب به فرماندهان یگانهای مختلف سپاه در این عملیات، یکسری نکات را گوشزد می‌کند.
یکی از نکات جالب توجه‌ای که در متن این نامه از نظر پژوهشگران دوران دفاع مقدس به چشم می‌آید، نکاتی است که شمخانی در آن به فرماندهان گوشزد کرده است، شاید در نگاه اول این نکات یکسری مطالب عادی و البته مرسوم در میان ادبیات فرماندهان جنگ به حساب می‌آید اما با آگاهی از اتفاقات تلخ شکست‌های عملیات کربلای 4، به حکمت بازگوی کردن برخی نکات از سوی فرمانده وقت نیروی زمینی سپاه پی می‌بریم، نکاتی چون " پرهیز از تصمیم‌های پرتردید" و "عدم بزرگنمایی تلفات دشمن" و در نتیجه عدم هیجان زدگی از پیروزی های مقدماتی.
شاید کلیدی‌ترین بخش نامه شمخانی به فرماندهان رسته‌های مختلف سپاه قبل از عملیات کربلای 5، آن قسمتی است که این فرمانده به نحوه تصمیم گیری‌های حیاتی فرماندهان اشاره می کند و می گوید: "از تردید در تصمیم گیری‌هایی که شکست در آن ضربات غیر قابل بخشودنی بر پیکر نظام وارد می‌سازد به شدت پرهیز کنید زیرا بالطبع بار این حوادث بر دوش یکایک مسئولین و فرماندهان عزیز به قیمت خون بهترین فرزندان ملت پاک باخته اسلام سنگینی می‌کند".
فرماندهی وقت نیروی زمینی سپاه در این رهنمود ضرورت رعایت مسائل حفاظتی، پرهیز از اغراق درباره تلفات دشمن و ارائه آمار نوبه‌ای دقیق از نیروی انسانی و رعایت صداقت در اعمال و گفتار را به یگانهای تابعه تاکید نموده است.
سنگینی شرایط دشوار پس از عملیات کربلای 4 ضرورت انجام عملیات دیگری را ایجاب می کرد. عملیاتی که پیروزی آن تضمین شده باشد و ضمنا از جنبه نظامی و سیاسی بسیار ارزشمند باشد تا آثار نامطلوب عدم فتح کربلای 4 را جبران نماید.
ناحیه‌ی مرزی استراتژیک شلمچه در منطقه‌ی شمال غربی‌خرمشهر واقع شده که از جنوب با اروند رود، از شمال با منطقه‌ی‌عمومی اهواز و از غرب با مرزهای بین المللی ایران و عراق، محصورگردیده است. وجود اروند رود در جنوب آن، دریاچه‌ی ماهی و جزایربوبیان، ویژگی نظامی خاصی را در این منطقه به وجود آورده است وبه خاطر نزدیکی جغرافیایی آن با شهر صنعتی بصره، از نظرکارشناسان نظامی، دارای اهمیت فوق العاده‌ای بوده است.
ارزشمند‌ترین منطقه موجود شلمچه بود که دشمن در آن مستحکم‌ترین مواضع و موانع را داشت، به طوری که عبور از آن ها غیر ممکن می نمود و با توجه به اصول نظامی شناخته شده و محاسبات کمی، ضریب موفقیت بسیار ناچیز بود و بالطبع تضمین پیروزی از سوی فرماندهان عملیات را غیر ممکن می ساخت؛ لیکن ضرورت غیر قابل انکار ادامه جنگ در آن موقعیت و لزوم تسریع در تصمیم گیری پس از عملیات کربلای 4 سبب گردید که صرفا برای انجام تکلیف و با امید به نصرت الهی، تمامی نیروهای خودی اعم از رزمنده و فرمانده برای عملیات بزرگ کربلای 5 آماده شوند.
