هفته‌نامه آبزرواتور با تأكید به این‌كه در درازمدت برنده این جنگ ایران خواهد بود، با طرح این پرسش كه پیامدهای آن برای منطقه و برای جهان چه خواهد بود، سه نظریه را مورد بررسی قرار داده است.
به گزارش تارنمای مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، هفته‌نامه «نوول آبزرواتور» چاپ پاریس، امروز (۱۷/۱۲/۱۳۶۵) در یك مقاله تحلیلی در مورد جنگ تحمیلی به بررسی علل حمایت اعراب از صدام و پیامدهای پیروزی ایران در جنگ پرداخته است.
در بخشی از این مقاله آمده: ایران آرام‌آرام ولی قاطعانه جنگ را در همه زمینه‌ها می‌برد و همه قدرت‌های بزرگ جهان از هم‌اكنون این دورنما را در استراتژی‌های درازمدت گنجانیده‌اند.
از شش سال پیش تاكنون كشورهای غرب به عراق امیدواری داشته‌اند ولی اكنون همه آن‌ها با اطمینان از پیروزی امكان‌پذیر ایران، در برنامه‌های استراتژیك خود به‌ناچار تجدیدنظر كرده‌اند.
تعادل قوا به نحوی قاطع به نفع ایران برهم‌خورده است، تقریباً همه اعراب حاضرند از صدام حسین سلب حمایت كرده او را ساقط كنند مشروط به آن‌که چنین اقدامی به بازگشت آرامش در منطقه و دست‌كم به بی‌طرفی ایران كه رفتاری تهدیدآمیز دارد، منتهی شود.
این هفته‌نامه در ادامه با تأكید مجدد به این‌كه در درازمدت برنده این جنگ ایران خواهد بود، با طرح این پرسش كه پیامدهای آن برای منطقه و برای جهان چه خواهد بود، سه نظریه را مورد بررسی قرار داده است:
نخستین نظریه دورنمای فاجعه‌آمیزی را مجسم می‌سازد. یك دیپلمات غربی پیش‌گویی می‌كند كه بدون صدام، موج بنیادگرایی اسلامی شیعه در فاصله زمانی پانزده روز عراق را فرا خواهد گرفت، زیرا چگونه ممكن است كشوری كه اماكن مقدسه شیعیان در آن قرار دارد و ۶۰% جمعیت شیعه آن همواره مورد ظلم و ستم بوده‌اند، پس از ده سال استبداد بعثی آرام باشد؟!
یكی از كارشناسان می‌گوید ظرف چند ماه پس از پیروزی ایران دست‌كم پنج جمهوری اسلامی وجود خواهد داشت: عراق، لبنان، سوریه، خلیج و مصر.
دومین نظریه، احتمال پیدایش وضعی شبیه لبنان در عراق است كه بر اساس آن در صورت سقوط رژیم بغداد در برابر موج اسلامی، تركیه همچون دومین حصارگاه به نام همه اعراب وارد مداخله می‌شود و خلاصه در صورت مداخله تركیه، جمهوری عراق ممكن است به سه بخش تقسیم گردد:
یك جمهوری اسلامی شیعه‌نشین در جنوب، یك جمهوری سنی بعثی در مركز و یك كردستان سنی تحت حمایت تركیه در شمال. سومین فرضیه، احتمال رستاخیز اسلام پیش‌رو و نوین است. رهبران عرب فقط در آرزوی چنین احتمالی هستند. آنان به‌اتفاق به دفاع از تجدید اسلامی در برابر اسلام ظلمت‌خواه و پس‌گرا برمی‌خیزند. ولی چگونگی قیام هنوز مبهم مانده است.
اگر عراق مغلوب شود، كدام كشور عربی به جنگ ایران فاتح خواهد رفت. اگر ایران در جنگ برنده شود، هر كشوری به نوبه خود ضربه خواهد دید.
یكی فرانسه كه مبلغ ۲۴ میلیارد فرانك قراردادهای نظامی و غیره از عراق طلب دارد. دیگری آمریكا كه با ناشی‌گری تمام (همان‌طور كه ماجرای ایران‌گیت نشان داد) برای نزدیكی به ایران تلاش می‌كند و بالاخره اتحاد شوروی به مخمصه افغانستان گرفتارشده و به‌هیچ‌وجه مایل نیست دایره این گرفتاری به كشورهای مجاور وسعت یافته و مسلمانان خودش را نیز در برگیرد.
اما مقصود و هدف نهایی چیز دیگری است: آینده اسلام و بنابراین آینده حداقل یك میلیارد انسان بستگی مستقیم به این جنگ دارد كه بیش‌تر ایدئولوژیكی است تا نظامی؛ درواقع زیرپوشش مذهب و اخلاق دو برداشت از انسان در بردارد.
در حال حاضر شرق و غرب اروپا، جهان عرب و جهان سوم این جنگ عمده را كه از كنترل و حتی از فهم آن‌ها بیرون است، بدون هیچ‌گونه هیجان و تشویق می‌نگرند و این جنگ روزی آنان را در بر خواهد گرفت و از خواب غفلت ناگهان بیدارشان خواهد کرد.
منبع:
خبرگزاری جمهوری اسلامی، نشریه گزارش‌های ویژه، شماره ۳۵۴
