شجاعت مردم دهلران در دفاع از شهر

مردم با سلاح سبک عراقی‌ها را تا نهر عنبر عقب راندند، اما در ادامه، نیروهای ارتش با تمام شدن مهمات سنگین از پشتیبانی مردم بازماندند، در نتیجه مردم بدون حمایت توپخانه به عراقی‌ها حمله کردند.

مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس در نظر دارد در ادامه سلسله گزارش‌های هجوم سراسری عراق به ایران، به مجاهدت‌ها و شجاعت‌های رزمندگان و حرکت خودجوش مردمی در دفاع از کشور بپردازد. این گزارش‌ها با سایر گزارش‌ها اندکی متفاوت خواهد بود چراکه پایان آن به اشغال خرمشهر منتهی خواهد شد. این گزارش‌ها مبتنی بر اسناد هستند و دلاوری، ازجان‌گذشتگی، شجاعت، تلاش شبانه‌روزی برای از دست ندادن خاک وطن در سطر سطر گزارش راویان صحنه نبرد موج می‌زند.

در نوزدهمین روز از تهاجم عراق به ایران، امروز (۱۸/۷/۱۳۵۹)، رادیو بغداد خطاب به مردم اهواز گفت که شهر را تخلیه نمایند و در پی آن، در شهر این شایعه که مردم باید شهر را تخلیه کنند، پراکنده شد.

امروز نیروهای دشمن در محور سوبله- بستان- سوسنگرد فعال بودند. طبق گزارش‌های سپاه، ژاندارمری و ارتش، حدود ۲۵ تا ۳۰ تانک عراقی با پشتیبانی آتش شدید توپخانه در کنار رود کرخه، از بستان به‌طرف سوسنگرد در حال پیش روی بوده، به حدود ۲۰ کیلومتری سوسنگرد رسیده‌اند.

این ستون، تانک‌های زیادی را برای پشتیبانی همراه خود دارد. توپخانه خودی به مقابله با این ستون برخاسته و آن را زیر آتش‌گرفته است.

دفاع مردمی در دهلران[1]

واحد اطلاعات سپاه غرب کشور، امروز گزارشی از وضعیت چند روز اخیر دهلران و چگونگی سقوط این شهر ارائه داده است: هفته قبل یک لشکر عراق به پل رودخانه کرخه دست ‌یافت و توپخانه دشمن، پایگاه وحدتی دزفول را زیر آتش قرار داد. با حمله نیروهای خودی، عراقی‌ها عقب‌نشینی کرده، به سمت دهلران حرکت کردند.

تانک‌های دشمن نیز از طریق جاده آسفالت به‌سوی این شهر پیشروی کردند که با مقابله تیپ خودی مواجه شده، زیر آتش کاتیوشا و توپخانه قرارگرفته، تا موسیان عقب‌نشینی کردند.

مردم با سلاح سبک عراقی‌ها را تا نهر عنبر عقب راندند، اما در ادامه، نیروهای ارتش با تمام شدن مهمات سنگین از پشتیبانی مردم بازماندند، درنتیجه مردم بدون حمایت توپخانه به عراقی‌ها حمله کردند.

نیروهای دشمن متوجه موضوع شده، مردم را محاصره و شروع به کشتار کردند که حدود ۳۷ نفر شهید، ۱۸ نفر اسیر و ۱۵ نفر مجروح شدند. نیروهای دشمن حتی چند نفر را زیر تانک کرده و چند نفر را با شعله افکن سوزاندند.

خرمشهر[2]

تقویت مواضع خودی در تقاطع جاده شلمچه و جاده خرمشهر- اهواز (چهارراه کشتارگاه) و امتداد آن تا خانه‌های پیش‌ساخته سبب شده دشمن که با پایداری مدافعان در این محور، کاری از پیش نبرده است، دچار هراس بیشتری شود و اظهار کند که عبور از این منطقه به دلیل نداشتن مانع برای موضع‌گیری، دشوار است و در صورت عبور، نیروها متحمل تلفات زیادی خواهند شد. بنابراین، دشمن از پیشروی در محور مرکزی (جاده شلمچه) خودداری می‌کند.

به‌این‌ترتیب روز ۱۸/۷/۱۳۵۹ با درگیری سلاح سبک و اجرای آتش توپخانه از سوی دو طرف و بدون هیچ تغییر موضعی، می‌گذرد درحالی‌که لشکر ۳ عراق به فرماندهی نیروهای مهاجم، وعده گسیل نیروهای کمکی دیگری می‌دهد.

ادامه دارد...

منابع:

۱-مهدی انصاری، حسین یکتا، هجوم سراسری: روزشمار جنگ ایران و عراق (کتاب چهارم)، تهران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، چاپ دوم، ۱۳۷۵، صفحه ۳۶۴

۲-خرمشهر در نبرد طولانی، جمعی از نویسندگان، تهران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، چاپ چهارم ۱۳۹۰، صفحه ۳۱۲