تردید در اجرای عملیات فتح‌المبین و تفأل به قرآن

حملات پیش‌دستانه دشمن، مشکلات زیادی را در راه اجرای عملیات به وجود آورد؛ بنابراین تصمیم‏‌گیری برای فرماندهان جهت آغاز عملیات، با تردید مواجه شد. برای حل این مشکل، فرمانده کل سپاه عازم تهران گردید.

حملات پیش‌دستانه دشمن، مشکلات زیادی را در راه اجرای عملیات به وجود آورد؛ بنابراین تصمیم‏‌گیری برای فرماندهان جهت آغاز عملیات، با تردید مواجه شد. برای حل این مشکل، فرمانده کل سپاه با یک فروند هواپیمای نظامی F5 آموزشی دو کابین به خلبانی سرهنگ محمد حق‌‏شناس^[1] در ساعت سه و نیم بعدازظهر روز 29 اسفندماه سال 1360 عازم تهران گردید تا ضمن گزارش وضعیت جبهه‌‏ها، از حضرت امام خمینی، استمداد بطلبد. این هواپیمای آموزشی توانست ظرف 20 دقیقه فرمانده کل سپاه را از پایگاه چهارم شکاری دزفول به تهران رسانده و ایشان بلافاصله عازم جماران شد و به دیدار امام خمینی نائل آمد. ایشان آخرین وضعیت حملات نیروهای ارتش عراق به مواضع خودی را برای فرمانده کل قوا تشریح کرد و کمبود نیرو و مهمات را برای انجام عملیات فتح‏المبین به اطلاع امام رساند.

در پایان این دیدار، آقای محسن رضایی از امام خمینی طلب استخاره کرد. حضرت امام استخاره نکردند و با اندکی تأمل به فرمانده کل سپاه گفتند: «شما پیروز هستید. اما در مورد استخاره، ضروری است در ابتدا همه مشورت‏‌ها را انجام دهید، آنگاه اگر راهی پیدا نکردید می‌‏توانید از خداوند طلب خیر کنید». بر همین اساس، فرمانده سپاه بلافاصله تا قبل از غروب آفتاب خود را به پایگاه هوایی دزفول رساند و در جمع فرماندهان در قرارگاه مرکزی کربلا حاضر شد و نتیجه دیدار با حضرت امام را به اطلاع آن‌ها رساند. سپس جلسه مشورتی خود را با فرماندهان آغاز کرد که این نشست تا نزدیک اذان صبح ادامه یافت. نتیجه این جلسه این شد که عملیات به دلیل نرسیدن توپخانه تیپ 1 لشکر 92 با یک روز تأخیر نسبت به زمان برنامه‌ریزی‌شده اجرا شود. وی قبل از آغاز عملیات، تفألی نیز به قرآن زده تا نگرانی قلبی خود را با طلب خیر از خداوند برطرف نماید. به هنگام باز کردن قرآن، آیاتی از سوره فتح که وعده پیروزی‏‌های بزرگ را می‌‏دهد، مشاهده می‌‏نماید. این آیات چنین است:

لَقَدْ رَضِیَ اَللّٰهُ عَنِ اَلْمُؤْمِنِینَ إِذْ یُبٰایِعُونَکَ تَحْتَ اَلشَّجَرَةِ فَعَلِمَ مٰا فِی قُلُوبِهِمْ فَأَنْزَلَ اَلسَّکِینَةَ عَلَیْهِمْ وَ أَثٰابَهُمْ فَتْحاً قَرِیباًQوَ مَغٰانِمَ کَثِیرَةً یَأْخُذُونَهٰا وَ کٰانَ اَللّٰهُ عَزِیزاً حَکِیماًQوَعَدَکُمُ اَللّٰهُ مَغٰانِمَ کَثِیرَةً تَأْخُذُونَهٰا فَعَجَّلَ لَکُمْ هٰذِهِ وَ کَفَّ أَیْدِیَ اَلنّٰاسِ عَنْکُمْ وَ لِتَکُونَ آیَةً لِلْمُؤْمِنِینَ وَ یَهْدِیَکُمْ صِرٰاطاً مُسْتَقِیماًQوَ لَوْ قٰاتَلَکُمُ اَلَّذِینَ کَفَرُوا لَوَلَّوُا اَلْأَدْبٰارَ ثُمَّ لاٰ یَجِدُونَ وَلِیًّا وَ لاٰ نَصِیراًQسُنَّةَ اَللّٰهِ اَلَّتِی قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلُ وَ لَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اَللّٰهِ تَبْدِیلاًQوَ هُوَ اَلَّذِی کَفَّ أَیْدِیَهُمْ عَنْکُمْ وَ أَیْدِیَکُمْ عَنْهُمْ بِبَطْنِ مَکَّةَ مِنْ بَعْدِ أَنْ أَظْفَرَکُمْ عَلَیْهِمْ وَ کٰانَ اَللّٰهُ بِمٰا تَعْمَلُونَ بَصِیراً

یعنی «به‌راستی خداوند هنگامی‌که مؤمنان زیر آن درخت با تو بیعت می‏کردند از آن‌ها راضی شد و ازآنچه در دلشان بود آگاه گردید، پس آرامش را بر آن‌ها نازل کرد و پیروزی نزدیکی را به آن‌ها پاداش داد و غنیمت‏‌های فراوانی که می‌‏گیرند و خداوند شکست‌‏ناپذیر حکیم است. خدا به شما غنیمت‏‌های فراوانی را وعده داده است که آن‌ها را خواهید گرفت ولی این غنائم را زودتر به شما ارزانی داشت و دست مردم را از شما کوتاه ساخت تا برای مؤمنان نشانه‌‏ای باشد و شما را به راه راست هدایت کند و غنیمت‏‌های دیگری نیز هست که به آن‌ها دست نیافته‌‏اید، تنها خدا بر آن‌ها احاطه دارد و خدا بر هر چیزی قادر است و اگر کسانی که کافر شدند به جنگ با شما برمی‏‌خاستند قطعاً واپس می‏گریختند و یار و یاوری نمی‌‏یافتند. سنت الهی است که در گذشته نیز بوده است و هرگز برای سنت الهی تغییری نخواهی یافت و اوست که در درون مکه پس‌ازآنکه شما را بر آن‌ها پیروز کرد، دست آن‌ها را از شما و دست شما را از آن‌ها کوتاه کرد و خدا به آنچه می‌‏کنید بینا است.»

آیات فوق در اتاق هدایت عملیات قرارگاه مرکزی کربلا و قبل از اعلام اسم رمز عملیات تلاوت گردید و همه فرماندهان با شنیدن آن‌ها از غلبه رزمندگان اسلام بر قوای ارتش بعثی و پیروزی در عملیات فتح‌‏المبین، اطمینان یافتند.

منبع: 

علایی،حسین،تاریخ تحلیلی جنگ ایران و عراق(جلد اول)، تهران، مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس: نشر مرز و بوم، جلد اول،۱۳۹۵، صفحه 458