مأموران امنیتی سعودی درحالی‌که از دو طرف، خیابان مسیر راهپیمایی حجاج بیت‌الله الحرام را در محاصره كامل داشتند، با گازهای خفه‌كننده و تیراندازی‌های مستقیم، به زائران حمله كردند كه در اولین لحظات این حمله تعداد بسیاری از زنان در اثر خفگی و جمعی دیگر در اثر اصابت گلوله به شهادت رسیدند.
به گزارش تارنمای مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، راهپیمایی زائران ایرانی بیت‌الله الحرام پس‌ازآن كه به محاصره كامل از سوی نیروهای ویژه درآمد با حمله پلیس عربستان سعودی به خاك و خون كشیده شد.
خبرگزاری جمهوری اسلامی با اشاره به نظارت شدید دولت عربستان بر اخبار ارسالی از آن كشور، در گزارش كوتاهی از این واقعه نوشت: گزارش‌های رسیده از مكه مكرمه حاکی است راهپیمایی اعلام برائت از مشرکین (۱۳۶۶/۵/۹) با حمله پلیس سعودی مواجه شد و گروهی از زائران به شهادت رسیده و یا زخمی شده‌اند.
یك گزارش موثق از جده حاكی است شمار شهدای حمله وحشیانه پلیس سعودی به زائرین بیت‌الله الحرام، در آخرین ساعات امروز ۴۱ تن می‌باشد. همچنین گروه زیادی از زائرین مجروح ایرانی در بیمارستان‌های مكه و هلال‌احمر جمهوری اسلامی ایران بستری شده‌اند.
گزارش‌های رسانه‌های جمعی، به‌ویژه خبرنگاران اعزامی خبرگزاری جمهوری اسلامی و مصاحبه‌های زائرانی كه در فاجعه جمعه خونین حضور داشتند، گوشه دیگری از این جنایت هولناك را كه در آن چهارصدتن به شهادت رسیدند، برای جهانیان آشكار كردند. خبرگزاری جمهوری اسلامی در مورد چگونگی آغاز فاجعه نوشت: حمله نیروهای عربستان به تظاهركنندگان، پس از هجوم تعدادی از مزدوران مصری و عراقی در یك برنامه حساب‌شده به صفوف تظاهركنندگان در نزدیك بیت‌الله الحرام، آغاز شد.
این عوامل پس از به آتش كشیدن چندین دستگاه اتومبیل، زمینه را برای حضور و سركوب راه‌پیمایان توسط نیروهای تادندان‌مسلح سعودی، آماده كردند.
گزارش خبرنگار اعزامی صداوسیما نیز حاکی است: مأموران امنیتی سعودی درحالی‌که از دو طرف، خیابان مسیر راهپیمایی حجاج بیت‌الله الحرام را در محاصره كامل داشتند، با گازهای خفه‌كننده و تیراندازی‌های مستقیم، به زائران حمله كردند كه در اولین لحظات این حمله تعداد بسیاری از زنان در اثر خفگی و جمعی دیگر در اثر اصابت گلوله به شهادت رسیدند.
پس‌ازاین واقعه هولناك، وقتی آمبولانس‌ها و امدادگران ایرانی برای كمك به مجروحین و جمع‌آوری شهدا به خیابان‌ها آمدند، پلیس سعودی تعدادی از امدادگران را نیز به شهادت رساند.
بسیاری از مجروحین به بیمارستان‌های سعودی منتقل‌شده‌اند ولی پلیس از عیادت مجروحین ممانعت نموده و از تحویل اجساد مطهر شهدا خودداری می‌كند.
سرکوب و کشتار حاجیان، برنامه‌ای از قبل طراحی شده
سرپرست حجاج ایرانی در گفت‌وگو با خبرنگار صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران، با اشاره به موافقت قبلی مقام‌های عربستان با برگزاری راهپیمایی برائت از مشركین، درباره برنامه‌های از پیش طراحی‌شده این كشور برای حمله به صفوف راه‌پیمایان گفت: راهپیمایی كه شروع شد، یك مقدار جلو رفتیم، دقیقاً معلوم شد كه برنامه تنظیم‌شده‌ای برای برخورد با حجاج ریخته شده است : اولاً بسیاری از راه‌ها را بسته بودند. ثانیاً پلیس‌ها بدون اونیفورم نظامی و مأمورین به‌صورتی هماهنگ با داشتن وسایل فراوان گمارده شده بودند و سنگ و چوب و شیشه‌های از قبل آماده‌شده را مثل باران بر روی جمعیت می‌ریختند. مردم هم بدون این‌كه عكس‌العملی نشان بدهند فقط تكبیر می‌گفتند. در كنار این سنگ و چوب‌ها كه مأمورین فرو می‌ریختند، پلیس هم با باتوم به راه‌پیمایان حمله كرد.
پس از شروع تیراندازی، مردم ما قصد مقاومت نداشتند و دستور هم بود كه مقاومت نكنند. جمعیت هم به خاطر این كه مردم عادی و زن‌ها در فشار قرار نگیرند، شروع به عقب‌نشینی كردند. این عقب‌نشینی باز یك روزنه نجاتی بود، ولی سعودی‌ها راه‌های پشت سر را هم به‌شدت بسته بودند و با ضرب و شتم، فشار می‌آوردند و بدین گونه از سمت جلو كه به حرم ختم می‌شد و همچنین از عقب كه به سمت بعثه منتهی بود، جمعیت مورد ضرب و شتم قرار گرفتند و به نظر من تلفات در سمت جلو و عقب صف راه‌پیمایان خیلی زیاد بود.
سرپرست حجاج ایرانی در یك جمع‌بندی از وقایع قتل‌عام زائران خانه خدا به دست مأمورین امنیتی سعودی، گفت : اولاً باید گفت، راهپیمایی همانند راهپیمایی سال گذشته آرام شروع شد و قطعاً اگر عربستان تهاجم را شروع نكرده بود، هیچ حادثه‌ای رخ نمی‌داد. ثانیاً عربستان این برنامه را حساب‌شده شروع كرد و حتی نظرش متفرق كردن جمعیت هم نبود برای این‌كه اگر می‌خواست متفرق كند، آب می‌پاشید، تیراندازی هوایی می‌كرد و یا عده‌ای را از جلو می‌زد و راه گریز برای جمعیت می‌گذشت، اما جمعیت مورد تهاجم به هر طرف كه می‌خواستند فرار كنند، می‌دیدند از آن‌جا هم محاصره شده‌اند و مأمورین سعودی آن‌ها را می‌زنند.
منبع
یزدانفام، محمود، روزشمار جنگ ایران و عراق: اسکورت نفتکش ها (کتاب پنجاهم)، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، چاپ سوم ۱۳۸۹، صص ۱۴۹، ۱۵۰، ۱۵۱
