یحیی نیازی، پژوهشگر حوزه دفاع مقدس می‌گوید یکی از عوامل موفقیت عملیات کربلای ۵ جنگ الکترونیک بود که مقر فرماندهی به وسیله جنگال متوجه غفلت دشمن شدند و پیروزی در عملیات را از آن خود کردند.
کتاب «تاریخ شفاهی جنگ الکترونیک به روایت سردار دکتر علی‌اصغر زارعی» مدتی پیش از سوی مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس منتشر شد. یحیی نیازی نویسنده این کتاب در این اثر به فعالیت‌های مرحوم زارعی در این عرصه پرداخته است. به بهانه این کتاب گفت‌وگویی با یحیی نیازی درباره فعالیت‌های زارعی و مسئله جنگ الکترونیک داشتیم.
علی‌اصغر زارعی اصالتاً آذری است و در آبان ماه ۱۳۳۵ در محله جوادیه تهران به دنیا آمد، او دوران دبستان را در همان جوادیه سپری کرد و در دبستان «ادب» درس خواند. زارعی می‌گوید: قبل از انقلاب به جوادیه تگزاس می‌گفتند یعنی شرایط خاص فرهنگی خودش را داشت و از انواع خرابکاری‌ها و خلاف‌کاری‌ها در آن بود. ضمن اینکه بسیاری از طبقات پایین جامعه به لحاظ معیشتی در آن قسمت شهر بودند. او طی سپری کردن دبیرستان و دانشگاه فعالیت انقلابی خود را آغاز کرد.
زارعی تحصیلات دانشگاهی‌اش را در دانشکده آبادان ادامه داد بیشتر فعالیت‌های انقلابی او در آن دوران بود و دراین‌باره می‌گوید، در آن دوره، شهربانی و کلانترهای آبادان با یک نوع هماهنگی یکپارچه و هماهنگ به انقلاب پیوستند و ما برخی از دوستان را در کلانتری‌ها گذاشتیم و من هم در کلانتری مرکزی بودم یک حساب‌وکتابی روی سلاح‌ها و مهمات داشتیم و معمولاً خود پاسبان‌ها و نیروهای شهربانی که به گشت می‌رفتند بچه‌های ما را هم برای همراهی می‌بردند که مشکلی پیش نیاید. و بعد دوران خدمت او به ۸ سال دفاع مقدس و جنگ تحمیلی آغاز شد.
در دوران دفاع مقدس درحالی‌که کشورمان با تنگناهای بی‌شماری در حوزه‌های مختلف روبه‌رو بود و دشمنان این مرزوبوم راه هرگونه استفاده از فناوری را بسته بودند ابتکارات و خلاقیت‌ها و انجام اقدامات تکلیف گرایانه در جبهه‌ها توانست عملکردی را به‌جای بگذارد که دنیا را به حیرت وا داشته است. تحریم‌های سنگین و کمبود امکانات در این دوره با سختی‌ها و مشکلات زیادی همراه بوده است اما تأثیر ابتکارات و خلاقیت‌ها با تکیه‌بر توانمندی‌های بومی به تجارب غیرقابل‌اغماضی بدل گشته است. یگان جنگ الکترونیک که اختصاراً «جنگال» نامیده می‌شود ازجمله ابتکاراتی است که علاوه بر تأثیر تعیین‌کننده در زمان جنگ اکنون یک تجربه قابل‌اتکا برای برون‌رفت از مشکلات موجود به‌ویژه در حوزه‌های فنآوری و ارتباطات است.
زمانی که صدام از سوی شرق و غرب و به سرکردگی آمریکا، بی‌اندازه حمایت می‌شد و ۱۴ گردان جنگ الکترونیک از بهترین تجهیزات مورداستفاده ناتو (ساخت انگلستان) را در اختیار او قرار دادند، نیروهای ایران در حوزه فن‌آوری‌های نوین با دست‌خالی و در میان شدیدترین تحریم‌های تسلیحاتی و محاصره اقتصادی توانستند با اقدامی ماندگار و البته بسیار مؤثر دست پیدا کنند و بر سیستم و تکنولوژی پیشرفته دشمن فائق آیند.
ایده تأسیس یگان جنگال زمانی به وجود آمد که دست‌اندرکاران این حوزه متوجه شدند باید کار را از یک شنود ساده به سطح بالاتری از دانش فنی ارتقا دهند و یگان عملیاتی «جنگ الکترونیک» را با همه مشخصه‌هایش راه‌اندازی کردند.
در تعریفی که برای جنگ الکترونیک وجود داشت و مبنای کار بود این تعاریف بود که جنگ الکترونیک از ۳ قسمت تشکیل می‌شود الف پشتیبانی جنگ الکترونیک، جنگ ضد الکترونیک و جنگ ضد ِ ضد الکترونیک. کار پشتیبانی جنگ الکترونیک عمدتاً بر این اساس است که شما هر عملیات جنگ الکترونیک را بخواهید انجام دهید در ابتدا منوط به تشخیص طیف الکترومغناطیسی دشمن است که حالا این طیف را در ارتباطات عمومی یا در ناوبری و یا در هدایت موشک‌ها و جنگ‌افزارها استفاده می‌کنند. شما باید یک تجهیزاتی داشته باشید که بتوانید طیف الکترومغناطیس موردنظر را تشخیص بدهید. برای این کار به خاطر طبیعت امواجی که استفاده می‌شود، لازم است تا حدودی به دشمن نزدیک شوید. طول‌موج و فرکانس هرچقدر بالاتر باشد، بُرد بی‌سیم کوتاه‌تر می‌شود و شما نیاز دارید تا به دشمن بیشتر نزدیک و نزدیک‌تر شوید اولی امواجی که فرکانسشان پایین‌تر است چون سیگنال به جو می‌خورد و برمی‌گردد و ارتباطات بُرد بلند شما را تأمین می‌کند، شما در یک فاصله معقولی با دشمن می‌توانید طیف الکترومغناطیس مورداستفاده را داشته باشید. زمانی که دشمن را تشخیص دادید و طیف فرکانسی میزان فعالیت و زمان‌های فعالیت‌های او را به دست آوردید اینجا تصمیم فرماندهی جنگ یا آن گروه فنی اهمیت دارد که تصمیم بگیرد از فعالیت‌های دشمن چه استفاده‌ای بکند!
زارعی در بخشی از کتاب می‌گوید، ما بعد از عملیات بیت‌المقدس در هر عملیاتی از سوی ارتش عراق با یک تجهیزات مخابراتی پیشرفته جدیدی در جبهه مواجه می‌شدیم نه‌فقط در بحث مخابرات و رمز کننده بلکه در بحث موشک‌ها، توپ‌ها، انواع مختلف رادارهای کنترل و آتش توپخانه همین‌طور بود. خب این یقیناً فرماندهی را به این نقطه رسانده بود که مباحث تخصصی و فنی وزن کاملاً قابل‌توجهی پیدا کرده و ما هم در این عرصه افراد متخصص خوبی داریم. آن زمان فرماندهی با یک موجی از نیروهای متخصص مواجه بود اعم از دانشجویان دانشگاه‌ها، اساتید و متخصصانی که در سطح کشور وجود داشتند. هرکدام از این افراد وارد هر عرصه‌ای می‌شدند پنجره‌های جدیدی را ایجاد می‌کردند. یحیی نیازی پژوهشگر و نویسنده کتاب جنگ الکترونیک در گفت‌وگوی تفصیلی با خبرگزاری مهر از جنگال، تفاوت جنگ الکترونیک با شنود و متفاوت بودن تاریخ شفاهی با خاطرات شفاهی می‌گوید.
با توجه به اینکه نویسنده بسیاری از کتاب‌های جنگ و دفاع مقدس هستند و با راویان گفت‌وگوهایی داشتید در کتاب «اینجا خط مقدم است» نوع نگارش این کتاب با کتاب «جنگ الکترونیک» بسیار متفاوت بود، دلیل این امر و نوع روند نگارش در چیست؟
کتاب «اینجا خط مقدم است» به‌نوعی «خاطرات شفاهی» بود اما کتاب «جنگ الکترونیک»، «تاریخ شفاهی» است. تاریخ شفاهی روندی را از زندگی شخص تا دوره فعالیت‌های او را روایت می‌کند اما خاطرات شفاهی یک برهه از زمان را روایت می‌کند، یعنی ما به‌رغم اینکه آقای زرگر (راوی کتاب اینجا خط مقدم است) مسائل مختلفی داشت اما برشی از زندگینامه‌شان بود. ولی این کتاب (جنگ الکترونیک) از تولد تا پایان جنگ است.
در درجه اول باید درباره تاریخ شفاهی بگویم که ما در مرکز مطالعات جنگ فعالیت‌های را در این زمینه انجام می‌دهیم که مؤلفه‌هایی مختلفی را برای چاپ کتاب و تدوین تاریخ شفاهی مدنظر قرار می‌دهیم و در اصل چهار ویژگی مبنای کار ما است، که آن را نسبت به برخی گفت‌وگوهایی که تحت عنوان تاریخ شفاهی انجام می‌شود، متمایز می‌کند. با توجه به اینکه تب تاریخ شفاهی بالا است هرکسی فعالیتی را که انجام می‌دهد اسمش را تاریخ شفاهی می‌گذارد. اما مشخصه‌های اصلی تاریخ شفاهی از ۴ مؤلفه اصلی پیروی می‌کند ۱. روند محور، ۲. سند محور، ۳. روشمند ۴. هدفمند. یعنی ما در بخش روند محور، از تولد شخص تا پایان جنگ نگارش را شروع می‌کنیم دلیلش هم این است که خاستگاه اجتماعی فرد و محل رشدش معلوم باشد تا زمانی که به انقلاب اسلامی رسیده باشد اگر در دوره انقلاب نقشی داشته شیب نگارش را کند می‌کنیم تا مفصل‌تر گفت‌وگو کنیم و بعد می‌رسیم به ۳۱ شهریور ۵۹ که ازاین‌به‌بعد تمام اتفاقات و رویدادها کاملاً بیان می‌شود و جزئیات به‌صورت کامل و دقیق آورده می‌شود. در بخش سند محور هم سعی می‌کنیم گفت‌وگوهای فرد در دوره‌های جنگ را با اسناد بررسی می‌کنیم برای آن‌که در جاهایی اسناد مبهم است با راوی هماهنگ می‌کنیم که به‌نوعی واکاوی و بازخوانی در این بخش انجام می‌شود.
کتاب «جنگ الکترونیک» به روایت علی زارعی چه تفاوتی با کتاب «شنود و جنگ الکترونیک» به روایت علی اسحاقی دارد؟ این تفاوت‌ها در چه زمینه‌هایی بیشتر نمود داشته پرداخت‌ها یا موضوعات یا اشخاص راوی؟
در حیطه جنگ الکترونیک موضوعاتی بود که به‌صورت مکتوب به آن پرداخت نشده بود که البته «مخابرات در جنگ» اولین کتابی بود که من در این زمینه به نگارش درآوردم. اما درباره کتاب‌هایی که به جنگ الکترونیک به نگارش درآمدند اول درباره کتاب جنگ الکترونیک به روایت آقای اسحاقی بگویم. ما تصمیم گرفتیم که در حوزه شنود مجموعه‌ای از کتاب‌ها را به نگارش درآوریم، اما وقتی از شنود صحبت می‌کنیم یعنی زیرمجموعه‌ای از جنگ الکترونیک را عنوان کردیم.
جنگ الکترونیک شامل ۵ مأموریت مهم است، «شنود»، «ردیابی»، «اختلال در سیستم ارتباطی دشمن»، «جنگ ضد ِ ضد الکترونیک» و «پشتیبانی» از موضوعات جنگ الکترونیک است. کتابی که به روایت آقای اسحاقی منتشر شد شاخه‌ای از جنگ الکترونیک است و اساساً به جنگ الکترونیک ارتباط پیدا نمی‌کند.
در اصل مبدع و مؤسس جنگ الکترونیک دکتر وفا غفاریان است که رئیس جنگ الکترونیک در دوره ۸ سال جنگ هم بود. تیم آقای غفاریان و آقای زارعی جنگ الکترونیک را با این مأموریت‌هایی که گفتم، آغاز می‌کنند.
آقایان غفاریان و زارعی چگونه و با چه امکاناتی به اطلاعات دست پیدا می‌کردند با توجه به اینکه کشور در آن دوران تحریم بود و امکانات و تجهیزات قوی هم نداشتیم و تا چه اندازه کسب اطلاعات و دریافت و شنود پیام‌های عراقی سِری و مخفیانه بود به‌گونه‌ای که حتی اشخاص هیچ اطلاعاتی از جنگ الکترونیک نداشتند و نمی‌دانستند پیام‌ها چگونه شنود می‌شود؟
این اشخاص مطالعات عمیقی هم نسبت به سیستم راکال و رمزکننده‌هایی که غربی‌ها در اختیار صدام گذاشته بودند، داشتند. سیستم راکال ۲۰ وات با برد بلند در همان سال‌های اولیه جنگ توسط شرکت راکال انگلستان در اختیار صدام قرار گرفت که این سیستم‌ها در زمان خودش جز بهترین و قوی‌ترین سیستم‌ها بود (یعنی درباره دوره‌ای صحبت می‌کنیم که در منازل خیلی از شهروندان هم تلفن وجود نداشت در دوره موبایل و اینترنت صحبت نمی‌کنیم) این سیستم تجهیزات سازمانی ناتو بود. اینکه ما می‌گوییم کشورهایی مختلف از جنگ صدام حمایت کردند یکی از همین موضوع جنگ الکترونیک بود.
با توجه به وضعیت تحریم آن دوران که در محاصره سیاسی و اجتماعی بودیم، اما تجهیزات موردنیازمان را از دشمنان به غنیمت می‌گرفتیم. بخشی زیادی از این تجهیزات به دست رزمندگان اسلام افتاد وقتی یگان جنگ الکترونیک شکل گرفت آقای غفاریان که در این سیستم تبحر داشتند گروهی را تشکیل دادند که آقای زارعی هم جز این گروه بود. آقای زارعی هم در آن دوران در دانشگاه صنعتی شریف تحصیل کرده بود.
آن‌ها با فعالیت‌هایی که داشتند بر روی رمزکننده‌ها کار کردند و مهندسی معکوس انجام دادند و با آنالیزهای بسیار در نهایت توانستند به‌وسیله یک کد در کسری از ثانیه ماهیت رمز را برای خودشان باز کنند. یعنی دو تا سیستم ارتباطی عراقی‌ها شروع به صحبت می‌کردند متخصصان جنگ الکترونیک کدی را ارسال می‌کردند و led روشن می‌شد و به‌راحتی پیام‌های عراقی را شنود می‌کرد. وقتی عراقی‌ها می‌خواندند پیام‌های (الفوریة و السریة) یعنی آنی و سِری تمام این پیام‌ها را شنود می‌کردند عراقی‌ها به‌گونه‌ای به این سیستم ارسال پیام‌هایشان مطمئن بودند که پیام‌های سری‌شان هم از این طریق ارسال می‌کردند درحالی‌که در آن زمان می‌گفتند پیام‌های سِری را باید نفر می‌برد که به هیچ جا درز پیدا نمی‌کرد. بالاخره تجهیزاتی که آن‌ها در اختیار داشتند از ناتو بود و فکرش را هم نمی‌کردند کسی پیام‌هایشان را شنود کند.
مثلاً اگر بخواهم مصداقی بیان کنم اگر ما در عملیات فاو توانستیم از حضور دشمن باخبر شویم یکی از دلایلش این بود که از طریق شنود و جنگال زودتر اطلاعات رسیده بود. یعنی با دقت تمام آقای زارعی در این کتاب می‌گویند وقتی عراقی‌ها از دژبانی عبور می‌کردند، لحظه‌به‌لحظه تمام اطلاعات را به یگان‌ها می‌دادند.
یا اگر درباره عملیات کربلای ۵ هم اگر بخواهم درباره تأثیر موفقیت‌آمیز شنود و جنگال‌ها بگویم، زمانی که عملیات کربلای ۴ با ناکامی مواجه شد و عملیات کربلای ۵ ظرف ۱۵ روز برنامه‌ریزی شد یکی از مؤلفه‌های تصمیم‌ساز برای فرماندهی همین اطلاعاتی بود که از جنگال رسید. زیرا عراقی‌ها فکر کرده بودند که در عملیات قبلی به پیروزی رسیده‌اند و تمام نیروهایشان را به مرخصی فرستاده بودند و ایرانی‌ها هم به همین علت با عقب‌نشینی عراقی‌ها، تصمیم به حمله گرفتند و عملیات کربلای ۵ به موفقیت منجر شد.
دلیل سِری بودن جنگ الکترونیک چیست؟ با توجه به اینکه خود شما در آن دوران در مخابرات سپاه فعالیت داشتید اما از این نیروها و جنگ الکترونیک خبری نداشتید؟
در مدت‌زمان ۶ ماه تا یک سال برخی از افراد در اتاق ایزوله مانده بودند تا کار پژوهشی و مطالعاتی را در زمینه جنگ الکترونیک انجام دهند که این مطالعات بسیار شکننده بود. بعد یکسری تجهیزات می‌خواستند چون نمی‌توانستند دقیقاً عنوان کنند که برای چه‌کاری می‌خواستند به‌سختی تجهیزات را جمع‌آوری کردند. حتی زمانی که آقای رضایی در بازدید از دانشگاه صنعتی شریف رفته بود و مطالبه کرده بود که به جنگ کمک کنند هنوز خیلی مطلع نبود که در جنگال چه اتفاقاتی رخ می‌دهد البته آقای غفاریان به‌عنوان مسئول این کار و آقای زارعی به‌عنوان جانشین، آقای رضایی را در جریان می‌گذاشتند اما از جزئیات خبری نداشتند. دلیلش این بود که اگر به‌تمامی فرماندهان در همه سطوح اطلاعات جنگال داده شود و این پخش شود، امکان دارد این پروژه مهم از دست برود. بنابراین در سطح شنود خیلی‌ها مطلع بودند که اطلاعات گرفته می‌شود اما دقیقاً نمی‌دانستند از چه طریق و با چه روشی است.
