سرانجام پس از چندین ساعت درگیری سخت، این گردان با ابتکار فرمانده خود و هجوم قدرتمندانه رزمندگان توانست با کمترین تلفات، نیرویی از دشمن را منهدم کند که قوی‌ترین نیروی ارتش عراق به شمار می‌رفت.
به گزارشتارنمای مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، در طول هشت سال جنگ تحمیلی یکی از ویژگی‌های رزمندگان اسلام تأسی و توسل به اهل‌بیت (ع) و مدد گیری از آنان برای پیروزی بر جبهه باطل بود.
یکی از جلوه‌های این ارادت و اعتقاد، نام‌گذاری لشکرها، تیپ‌ها و گردان‌ها به نام ائمه اطهار و اهل‌بیت علیهم‌السلام بود که موجب می‌شد رزمندگان با روحیه‌ای مضاعف به نبرد با دشمن بعثی بپردازند.
یکی از این گردان‌ها، گردان اباالفضل (ع) لشکر ۱۴ امام حسین (ع) بود که با مددگیری از جانباز بزرگ حماسه روز عاشورا حضرت اباالفضل العباس (ع) به پیکار با دشمن در جنگ تحمیلی پرداخته که به مناسبت سالروز میلاد باسعادت حضرت اباالفضل العباس (ع) و روز جانباز، حماسه‌آفرینی این گردان در عملیات والفجر ۸ که موجبات تحسین فرمانده لشکر آن؛ حسین خرازی را فراهم کرده است منتشر می‌شود:
در شب چهارم (عملیات والفجر ۸)، وظیفه رزمندگان، انهدام لشکر گارد ریاست جمهوری عراق بود. در جلسه توجیهی، این مأموریت به گردان حضرت اباالفضل (ع) واگذار شد.
حسین خرازی مأموریت بقیه واحدها را نیز بدین ترتیب معین کرد: توپخانه و ادوات وظیفه داشتند با دستور فرمانده لشکر، یک کیلومتر بالاتر از سه‌راهی و اطراف کارخانه نمک را گلوله‌باران کنند.
عملیات گردان حضرت اباالفضل (ع) از آخرین نقطه خط مقدم لشکر آغاز شد. گردان می‌بایست پس از حدود ۳ کیلومتر پیشروی به‌طرف کارخانه نمک با نیروهای یگان‌های دیگر الحاق و حمله را آغاز می‌کرد.
نیروها در ساعت ۲۱: ۳۰ با استفاده از تاریکی شب و با گرای مشخص به‌طرف هدف حرکت کردند. باگذشت نیم ساعت از حرکت گردان، ساعت آغاز حمله سراسری فرا رسید.
ابتکار عمل فرمانده گردان
چیزی از آغاز درگیری در محور چپ جاده نگذشته بود که نیروهای دشمن در مقابل این گردان حساس شدند و شلیک منور و روشن کردن نورافکن‌های تانک‌ها را آغاز کردند.
برخلاف نگرانی فرمانده لشکر (حسین خرازی)، نیروهای گردان حضرت اباالفضل (ع) با ابتکار عمل جالب فرمانده گردان (شهید علی قوچانی)، به‌سرعت به‌طرف هدف پیشروی کردند.
فرمانده گردان به‌محض شلیک هر منور و روشن شدن آن، به همه نیروها دستور داد روی زمین دراز بکشند.
نورافکن‌های تانک‌ها با چرخش خود، سنگرها، مواضع و تجمع‌های دشمن را نمایان کردند...نیروهای دشمن با شلیک پی‌درپی منور، نیروهای خودی را برای نزدیک‌تر شدن به هدف، هدایت می‌کردند.
فرمانده گردان برای حمله به هر تجمع دشمن که بدون سنگر در پناه تانک‌ها به استراحت مشغول بودند، یک دسته از نیروهای گردان را مأمور کرد.
در ساعت ۲۳ نیروهای گردان در اطراف سه‌راه، بدون کمترین جلب‌توجه دشمن، به میان آن‌ها و تانک‌ها نفوذ کردند. باوجوداین، با تأکید و راهنمایی فرمانده گردان، رزمندگان اسلام درگیری را آغاز نکردند و منتظر دستور فرمانده ماندند.
سرانجام پس از تأکیدهای پی‌درپی خرازی، درحالی‌که در سمت چپ جاده بصره، درگیری به‌شدت ادامه داشت، گردان حضرت اباالفضل (ع) نیز در عمق مواضع دشمن درگیری را آغاز کرد. ناگهان در سمت راست جاده نیز آتش درگیری شعله‌ور شد. توپخانه خودی با تمام توان در سراسر خطوط عقب‌تر دشمن، اجرای آتش می‌کرد.
هریک از دسته‌های گردان، تجمع‌های پراکنده دشمن را محاصره کردند و زیر آتش پرحجم خود گرفتند. آتش توپخانه نیز چنان بر سر نیروهای عقب‌تر دشمن بارید که کسی از نیروهای دشمن فرصت بیرون رفتن از سنگر و کمک‌رسانی به نیروهای گارد را نداشت.
گردان پس از ۳ کیلومتر راه‌پیمایی و اجرای عملیات بسیار شجاعانه باوجود خستگی بسیار، همچنان به نبرد ادامه داد. اندکی جلوتر از سه‌راهی نیز به‌تدریج درگیری شدت یافت. حدود ساعت ۱ مرکز شنود خودی با توجه به مکالمات بی‌سیم دشمن، خبر داد نیروهای دشمن محاصره‌شده‌اند و درخواست نیرو دارند.
سرانجام پس از چندین ساعت درگیری سخت، این گردان با ابتکار فرمانده خود و هجوم قدرتمندانه رزمندگان توانست با کمترین تلفات، نیرویی از دشمن را منهدم کند که قوی‌ترین نیروی ارتش عراق به شمار می‌رفت.
خرازی در جلسه حضوری با فرمانده قرارگاه کربلا و در جمع‌بندی اقدامات لشکرش، نبرد نیروهای گردان حضرت اباالفضل (ع) با گارد صدام را بسیار شگفت‌انگیز دانست.
منبع:
عشوریون، احمدرضا، اطلس لشکر ۱۴ امام حسین (ع) در دوران دفاع مقدس، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، تهران ۱۴۰۲، صص ۳۰۴، ۳۰۵
