سردار شهید حاج قاسم سلیمانی متولد سال ۱۳۳۸ قنات ملک (تاریخ شناسنامه ۱۳۳۵) از توابع بافت کرمان و از عشایر طایفه سلیمانی است. به روایت تاریخ؛ جد سلیمانی‌ها؛ امیر محبت فرزند امیر کمال از عشایر خمسه فارسی و از سرداران سپاه نادرشاه افشار بود.
قاسم سلیمانی ابتدا در سازمان آب کار می‌کرد. تابستان ۱۳۵۸ عضو سپاه کرمان شد و به دلیل آمادگی جسمانی که براثر ورزش پرورش اندام به دست آورده بود، عضو واحد آموزش و مربی پادگان آموزشی قدس کرمان شد.
اولین بار به هنگام آموزش و براثر تیراندازی سهوی یکی از نیروهای آموزشی مجروح شد. بعدها در عملیات کرخه کور از ناحیه دست جراحت دید. در عملیات طریق‌القدس، فرمانده دو گردان از رزمندگان کرمانی بود و در شب اول عملیات براثر شلیک خمپاره دشمن به‌شدت صدمه دید. ابتدا به بیمارستان نادری اهواز و پس‌ازآن به بیمارستان قائم‌شهر منتقل شد.
هنوز کاملاً بهبود نیافته بود که به جبهه و نزد حسن باقری که در عملیات طریق‌القدس با وی آشنا شده بود، برگشت. باقری او را به جبهه شوش فرستاد. مدتی با عنوان معاون مسئول خط در جبهه شوش ماند.
همزمان با تشکیل تیپ‌های جدید سپاه، باقری وی را به مقر گلف فراخواند. خطی در ارتفاعات چاه نفت تحویل سلیمانی شد تا به‌اتفاق دیگر رزمندگان کرمانی، عملیات فتح المبین را در جبهه دشت عباس انجام دهد.
سلیمانی نخست دو گردان از نیروهای کرمانی و بعد دو گردان دیگر را به دوکوهه منتقل کرد و تیپ ثارالله را تشکیل داد. تیپ ثارالله در عملیات‌های فتح المبین، بیت‌المقدس و رمضان حضور موفقی داشت.
بعد از عملیات رمضان تیپ ثارالله به نفت شهر رفت. در آنجا عملیاتی انجام نشد. مهرماه ۱۳۶۱ بنا به تدبیر اداره‌کنندگان جنگ، تیپ ثارالله در گیلان غرب به لشکر تبدیل شد. قاسم سلیمانی تا پایان جنگ فرمانده لشکر بود و توانست عملیات‌های موفق و بزرگی همچون والفجر ۸ و کربلای ۵ را به سرانجام برساند.
بعد از جنگ، سلیمانی فرمانده سپاه هفتم صاحب‌الزمان (عج) و سپس مجدداً فرمانده لشکر مکانیزه ۴۱ ثارالله (ع) شد.
وی از سال ۱۳۷۶ فرمانده نیروی قدس سپاه شد و در جنگ با کفار داعش در عراق و سوریه خوش درخشید و نهایتاً در بامداد جمعه ۱۳ دی ۱۳۹۸ در ساعت ۱:۲۰ پس از خروج از فرودگاه بغداد، در حمله پهبادی نیروهای متجاوز آمریکایی به آرزوی دیرین خود رسید و به یاران شهیدش پیوست.
