شهید قامت بیات در بخشی از وصیت‌نامه خود آورده است: من پاسدارم و وارث خون‌های پانزده قرن خط سرخ شهادت تشیع و در عصری استثنایی و پرمخاطره قرارگرفته‌ام و مسئولیت‌ها بر دوشم سنگینی می‌کند.
با آغاز نهضت اسلامی مردم ایران علیه حکومت خودکامه پهلوی، قامت بیات وارد میدان مبارزه شد. با پیروزی انقلاب اسلامی، او با خیال راحت‌تر درس خواند و در خرداد ۱۳۵۸ دیپلم گرفت. پس‌ازآن وارد سپاه پاسداران شد.
وی در تسخیر لانه جاسوسی آمریکا در ۱۳ آبان ۱۳۵۸ حضور داشت. با انتقال تعدادی از گروگان‌ها به زنجان، مسئولیت حراست از آن‌ها بر عهده گروهی به فرماندهی قامت بیات بود.
بیشتر اوقاتش به خدمت در سپاه می‌گذشت و در اوقات فراغت به مطالعه سرگرم بود. همچنین اغلب تا نیمه‌شب بیدار می‌ماند و کتاب می‌خواند. با وجود اصرار خانواده، هرگز به ازدواج تن نداد، چون ازدواج را مانع حضور مداومش در جبهه می‌دید.
بیات در غائله کردستان و در مبارزه با گروه‌های ضدانقلاب تجزیه‌طلب نیز شرکت داشت. همچنین با آغاز جنگ تحمیلی، بی‌آنکه منتظر اعزام بسیج یا ستاد دیگر شود، به فرمان امام به جبهه رفت.
دو ماه بعد برای تشکیل بسیج به زنجان بازگشت و برای آموزش مربیگری به تهران اعزام شد. پس‌ازآن، به دلیل سوابق بسیار در جبهه و تجربه مدیریت عالی، فرمانده جبهه سومار شد. او نخستین فرمانده اعزامی از زنجان به منطقه جنگی بود و در میان افراد تحت فرماندهی‌اش بسیار محبوبیت داشت.
بیات، اوقات فراغت در جبهه را هم به مطالعه می‌گذارند و با آنکه فرمانده بود، به نیروهای تحت امرش خدمت می‌کرد. او بیشتر فرایض دینی‌اش را در خفا انجام می‌داد.
بیات در نبردهای طریق‌القدس و فتح‌المبین، فرمانده یکی از یگان‌های رزم بود. او در عملیات محرم از ناحیه پا و چشم مجروح شد ولی چیزی نگفت تا آنکه چند روز بعد، هم‌رزمانش متوجه درد او شدند و به اصرار به تهران منتقل شد. او پس از بهبودی، خود را به عملیات بعدی یعنی والفجر مقدماتی رساند.
آخرین برگ زرین زندگی او در ۱۸ بهمن ۱۳۶۱، هنگام اجرای عملیات شناسایی رقم خورد و همراه تنی چند از فرماندهان، بر اثر اصابت ترکش خمپاره به شهادت رسید. پیکر مطهرش را به زیارت حضرت معصومه (ص) بردند، سپس در مزار شهدای زنجان دفن کردند.
در بخشی از وصیت‌نامه او آمده است: «من پاسدارم و وارث خون‌های پانزده قرن خط سرخ شهادت تشیع و در عصری استثنایی و پرمخاطره قرارگرفته‌ام و مسئولیت‌ها بر دوشم سنگینی می‌کند.»
منبع:
زارع زاده، نادر، اطلس لشکر ۱۷ علی بن ابیطالب (ع) در دوران دفاع مقدس، تهران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، چاپ اول ۱۳۹۹، صفحه ۱۳۷
