امام خمینی (ره): مسئله، مسئله انسانیت و ارزش‌های انسانی است. مسئله جلوگیری از این جنایاتی است كه قلدرها به بشریت و انسانیت می‌كنند، مسئله تباهی افراد ارزشمند است، پس ما نمی‌توانستیم داخل خانه نشسته باشیم و آمریكا هم بیاید در داخل این كشور حکم‌فرمائی كند.
به گزارش تارنمای مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، وزیر دفاع، مسئولان دایره‌های سیاسی ایدئولوژیك و نیروهای گروه تحقیقات صنعتی و دفاعی وزارت دفاع امروز (۴/۱۰/۱۳۶۱) با امام خمینی دیدار كردند.
امام خمینی در این دیدار اقدام در جهت افزایش توان دفاعی كشور را عبادتی بزرگ نامید.
محورهای اصلی سخنان امام تأكید بر ارزش استقلال؛ مقابله با ستمگران به تأسی از پیامبر اسلام و ائمه‌ی معصومین؛ یادآوری ارزش‌های انسانی و انفاق در این مبارزه‌ی استقلال‌طلبانه بود.
ایشان فرمودند: بزرگ‌ترین خیانتی كه كردند همین بود كه نگذاشتند جوان‌ها و ارتش ما رشد كنند. اگر از اول ارتش ما یك ارتش اسلامی بود و آن تعهدات اسلامی را داشت و به آن عمل می‌كرد، حالا وضع ما غیر از این بود.
معذلك خداوند تبارک‌وتعالی سایه عنایتش را بر سر این ملت انداخت كه در بین راه جلوی مفاسد را بگیریم، البته باز هم در بین راه هستیم و من امیدوارم كه آقایان با دلگرمی به كار خود ادامه دهند و توجه داشته باشند به اینكه خداوند به آن‌ها اجر خواهد داد و همین كارهای شما هم از عبادات بزرگ است و علاوه بر اینكه در دنیا و در همه‌جا ثبت می‌شود، در نامه عمل شما هم ثبت خواهد شد.
ما درعین‌حال كه در این جنگ عزیزانی را ازدست‌داده‌ایم و آن‌همه جنایت بر این كشور واردشده است و اخیراً جنایت بزرگ دزفول را متحمل شده‌ایم كه من در اینجا به خانواده‌های مصیبت‌دیدگان این حادثه تسلیت گفته و برای مصدومین آن‌ها نیز از خداوند شفا می‌خواهم، اما چیزی كه كشور ما دریافت كرده است بسیار ارزشمندتر و عزیزتر از اینهاست.
البته ما صدمات به افراد را نمی‌توانیم جبران كنیم، لكن امید است كه بعدها اشخاص دیگری بیایند جبران كنند.
آن‌هایی كه بدبین هستند و در گوشه‌‌ای نشسته‌اند و روی نقطه‌ضعف‌ها انگشت می‌گذارند كه چرا ما كشته دادیم، چرا وضع فلان است و از این چراها و چراها، هیچ‌گاه آن‌طرفش را در نظر نمی‌گیرند كه ما چه دریافت كرده‌ایم.
و البته این را ما و همه می‌دانیم كه چقدر از ما كشته و معلول و مصدوم شدند ولی ما ابتدا به جنگ نكردیم. اگر آقایان می‌گویند كه چرا شما با آمریكا درافتادید كه این جنگ واقع شود، كه ما هم از اول می‌دانستیم كه درافتادن با آمریكا و همه قدرت‌ها این توابع را دارد، ولی این اشكالی است كه این آقایان باید به خود پیغمبر بكنند كه چرا با ابوسفیان‌ها در افتادید تا عمویت و افراد بزرگی از اسلام كشته شوند و می‌بایست تسلیم می‌شدی و در گوشه خانه‌ات می‌نشستی.
و در این صورت به امیرالمؤمنین هم این اشكال وارد است كه همه گفتند بگذار معاویه و اشعث در حكومت شام باقی باشد و همین مطلب اسباب این شد كه اشخاصی مثل عمار و چندین هزار جمعیت كشته شوند و با این تفكر، اشكال به حضرت سیدالشهدا هم وارد است كه چرا از مدینه آرام برخاست و با یك جمعیت كم به راه افتاد و در مقابل یك حكومت جبار ایستاد.
پس اگر بنا باشد همه اینها و همه انبیا در تاریخ اشتباه كرده باشند و می‌بایست با منطق این آقایان با قلدرها بسازند، ما هم اشتباه كرده‌ایم و به آن اعتراف می‌كنیم و اگر مسئله این نیست، بلكه مسئله، مسئله انسانیت و ارزش‌های انسانی است. مسئله جلوگیری از این جنایاتی است كه قلدرها به بشریت و انسانیت می‌كنند، مسئله تباهی افراد ارزشمند است، پس ما نمی‌توانستیم داخل خانه نشسته باشیم و آمریكا هم بیاید در داخل این كشور حکم‌فرمائی كند و همه دست‌به‌سینه در برابر آمریكا بایستند و چاپلوسی كنند تا اینكه نان و اسلحه به آن‌ها بدهد و یا اینكه مهماتی را در اینجا انبار كند كه هر وقت جنگی واقع شد برای خودش استفاده كند و برای خودش پایگاه بسازد كه خداوند مرحمت فرمود و آن پایگاه‌هایی كه آمریكا برای خودش درست كرده بود، به دست ما افتاد كه همه‌اش غنیمت است، غنیمت جنگی.
درهرصورت ما باید فكر كنیم و این دو مطلب را در ترازو بگذاریم كه چه ازدست‌داده‌ایم و چه به دست آورده‌ایم. آنچه ما به دست آورده‌ایم این است كه اسلام را زنده كردیم. درحالی‌که از اسلام اسمی بیش نمانده بود و با ادعای اسلام می‌خواستند اسلام‌زدائی كنند.
منبع:
سازمان مدارك فرهنگی انقلاب اسلامی، صحیفه‌ی نور (مجموعه رهنمودهای امام خمینی)، جلد ۱۷، صص ۱۲۱ و ۱۲۰.
