طوفان همه مشکلات را برای رسیدن به منطقه عملیات حل کرد و نیروها به‌آرامی به خط رسیدند و زیر پای دشمن قرار گرفتند و در مکان‌های از قبل تعیین‌شده و در نقطه رهایی مستقر شدند.
امروز (1361/8/10) یگان‌های عمل‌کننده در عملیات محرم پس از کسب آمادگی‌های لازم برای مواجه‌شدن با دشمن، حرکت خود را از عقبه‌ها آغاز کردند و با پشت سر گذاشتن فراز و نشیب‌های بسیار، وارد منطقه عملیاتی شدند و در آخرین ساعات شب، عملیات را آغاز کردند.
فرمانده یگان‌های عمل‌کننده برای اجرای عملیات محرم، با توجه به زمان‌بندی پیش‌بینی‌شده، ستون کشی نیروهای خود را از عقب منطقه و اندیمشک آغاز کردند و نیروها سوار بر کامیون‌ها به حوالی پادگان عین خوش رسیدند.
وضعیت زمین منطقه و استقرار نیروهای عراق روی ارتفاعات مسلط منطقه، شرایطی را فراهم کرده بود که نیروهای خودی به‌محض عبور از پادگان، در دید دشمن قرار می‌گرفتند، ازاین‌رو منتظر تاریک شدن هوا و صدور اجازه برای ورود به منطقه شدند.
اوضاع جوی که تا آن زمان طبیعی بود، آرام، آرام تغییر کرد و باد تندی آغاز و به‌سرعت تبدیل به طوفان شد. بر اثر این تندباد، گردوغبار شدیدی فضای عمومی منطقه را پوشاند و سبب محدودیت شدید دید شد.
محسن رخصت طلب راوی قرارگاه مرکزی عملیات محرم، در توصیف وضعیت هوای منطقه در آن ساعت می‌گوید: طوفان عجیبی بود، طوری بود که احساس می‌شد از سمت پادگان عین خوش، خاک شدیدی می‌آید و در تماسی که با جلو داشتیم، گفتند طوفان شدیدی در حال وزیدن است. این از آن اتفاق‌های غیرطبیعی بود که اصلاً پیش‌بینی آن را نمی‌کردیم.
البته وقتی فرماندهان، عملیات را طراحی می‌کردند، ابهامات بسیاری مطرح بود، مثلاً اگر مهتاب باشد، اگر ابر باشد، اگر عراقی‌ها نفهمند و با شرایط مطلوب به خط برسیم، می‌توانیم به خط دشمن بزنیم. بسیاری از این ابهامات بررسی‌شده و بسیاری از آن‌ها هم بی‌پاسخ‌مانده بود.
یکی از این ابهامات، نحوه ورود به منطقه بود که با طوفان عصر عملیات برطرف گردید. در پادگان عین خوش به‌طورجدی، چشم، چشم را نمی‌دید.
با ایجاد چنین وضعیتی، دید دشمن بر منطقه بسیار محدود گردید و دستور عبور ستون داده شد و نیروها بدون هیچ مشکلی، متکی به جاده آسفالت و با سرعت، به سمت منطقه عملیات حرکت کردند.
گردوخاک آن‌قدر ادامه یافت که تقریباً همه نیروها برای آغاز عملیات به محل استقرار خود رسیدند. این در حالی بود که بی‌سیم‌های دشمن خاموش بود و نشان می‌داد که عراق، روی فعالیت‌ها و ترددها دید ندارد و حساس هم نشده است.
راوی قرارگاه فتح دراین‌باره می‌گوید:
فرماندهی دستور رفتن نیروها را صادر کرد. اگر طوفان هم نمی‌شد، باید می‌رفتند. البته من نمی‌دانم که اگر طوفان نمی‌شد، چه اتفاقی می‌افتاد، زیرا هیچ تمهیدی برای آن در نظر نگرفته بودند و اگر هم در دید عراق می‌رفتند، احتمالاً باید با هوشیاری دشمن به خط می‌زدند. ولی این گردوخاک، خیلی از مشکلات ما را حل کرد و کمترین اثر آن این بود که عراق، ما را ندید و اصلاً روی نیروها آتش اجرا نکرد و یگان‌ها و ستون ماشین‌ها به راحتی وارد منطقه عملیات شدند.
حوالی غروب، درحالی‌که همه نیروها بدون مشکل وارد منطقه عملیات شده بودند، باران به‌آرامی شروع به باریدن کرد و گردوغبار این منطقه وسیع را از بین برد و همه‌چیز را آرام کرد، گویی اتفاقی نیفتاده است و آن هوای طوفانی، جای خود را به یک‌هوای بهاری کوهستانی داد.
این طوفان همه مشکلات را برای رسیدن به منطقه عملیات حل کرد و نیروها به‌آرامی به خط رسیدند و زیر پای دشمن قرار گرفتند و در مکان‌های از قبل تعیین‌شده و در نقطه رهایی مستقر شدند.
قائم ۲(تیپ ۲۵ کربلا) در ساعت ۱۹، قائم ۴ (تیپ ۱۴ امام حسین (ع) و تیپ ۸۴ خرم‌آباد) در ساعت ۱۹:۳۰ و قائم ۳ (تیپ ۱۷ علی بن ابیطالب (ع) و تیپ ۱ لشکر ۲۱ حمزه) در ساعت ۲۰:۱۵، آمادگی خود را برای آغاز عملیات اعلام کردند.
تیپ ۲۵ کربلا (قائم ۲) که در محور جنوبی تیپ ۸ نجف عمل می‌کرد، پس از دستور آغاز عملیات، به‌سرعت موفق به شکستن خط شد و پاک‌سازی در عمق را شروع کرد.
تیپ ۸ نجف (قائم ۱) عملیات خود را از سه محور اعلام کرد و پس از عبور از میدان‌های مین، با پیشروی به عمق منطقه عملیاتی، خود را به سنگرهای اجتماعی دشمن رساند و شروع به پاک‌سازی عمق منطقه کردند.
اما مشکل عمده تیپ ۱۴ امام حسین (ع) در دو محور چم ربوط و چم هندی بود. نیروهای این دو محور زودتر از سایر یگان‌ها به پشت رودخانه دویرج رسیده بودند. نکته‌ای که عملیات در این محور را حساس می‌کرد، هشدار نیروهای اطلاعات این یگان به فرماندهی قرارگاه درباره زیادشدن و بالا آمدن آب رودخانه بود.
در مدتی که ارتفاع آب حدود یک متر بود، عده کمی از رودخانه عبور کردند و هنگامی‌که آب زیادتر شد، تعدادی از نیروها که در حال عبور از رودخانه بودند، در آب غرق شدند.
بعد از مدتی نیروها به این فکر افتادند که با گره زدن چفیه های خود، طنابی برای عبور بسازند. یکی از نیروها داوطلب عبور و بردن این طناب به آن‌سوی رودخانه شد؛ اما به دلیل فشار بالای آب و ضعیف بودن چفیه ها، این تدبیر مؤثر واقع نشد و عده دیگری در آب غرق شدند و تعدادی نیز به‌زحمت در مسافتی دورتر، بدون سلاح به آن‌طرف رودخانه رسیدند.
با وجود این مشکلات، تا آخرین ساعات امروز (ساعت ۲۴)، نیروهای خودی توانستند در همه محورها، خطوط دشمن را بشکنند و نیروهای تیپ ۸،۲۵ و ۱۷ به حرکت خود برای تصرف کامل اهداف ادامه دادند
به‌نحوی‌که گردان‌های خط‌شکن تیپ ۸ نجف با شکستن خط و بدون درگیری اساسی، راه نفوذ به پشت ارتفاعات ۲۹۲ را یافته، اقدام به دور زدن ارتفاع کردند و نیروهای تیپ ۲۵ کربلا هم بدون درگیری اساسی، به عمق منطقه و با قصد دور زدن ارتفاعات نفوذ کردند
از تیپ ۱۴ امام حسین (ع) نیز یک محور، موفق به شکستن خط و آزاد کردن پل چم سری شد و نیروهای دو محور دیگر آن، عمدتاً به دلیل طغیان دویرج و درگیر شدن با مشکلات آن، متوقف شدند و در جستجوی یافتن راهی برای عبور بودند.»
ادامه دارد...
منبع:
لطف‌الله زادگان، علیرضا، عملیات محرم: روزشمار جنگ ایران و عراق (کتاب بیست و دوم)، تهران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، چاپ اول ۱۳۹۳، صفحات ۱۸۴، ۱۸۵، ۱۸۶، ۱۸۷، ۱۸۸، ۱۸۹، ۱۹۰
