تاریخ شفاهی سردار حسن شاهوارپور فرمانده سپاه پاسداران استان خوزستان در مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس کلید خورد.
به گزارش تارنمای مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، تاریخ شفاهی سردار حسن شاهوارپور فرمانده سپاه پاسداران استان خوزستان در مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس کلید خورد.
سردار شاهوارپور که از اولین اعضای سپاه پاسداران دزفول است، در ابتدا به‌عنوان نیروی تکور وارد میدان نبرد شد و با تلاش و مجاهدت‌های خود به‌عنوان اولین فرمانده گردان ضد زره لشکر 7 ولی‌عصر (عج) مشغول به فعالیت شد و سپس با عنوان جانشین فرمانده لشکر 7 ولی‌عصر انجام‌وظیفه کرد. سردار شاهوارپور اکنون فرمانده سپاه استان خوزستان است و در ابتدای مردادماه سال جاری به‌عنوان منتخب برترین فرمانده سپاه کشور در جشنواره مالک اشتر برگزیده شد.
بنابر این گزارش عبدالحسین شاه‌حسینی، مجری تاریخ شفاهی سردار شاهپور است. سردار شاه‌حسینی از موسسین اطلاعات دفاع مقدس و مسئول اطلاعات قرارگاه‌های عمده نجف اشرف و حمزه سیدالشهدا، فرمانده قرارگاه حنین نیروی زمینی و فرمانده قرارگاه مقدم سپاه یکم ثارالله تهران در دفاع مقدس و درحال حاضر رئیس گروه پژوهشی تهدیدات امنیتی در پژوهشگاه علوم و معارف دفاع مقدس، پژوهشگر و محقق و مدرس دانشگاه است.
عبدالحسین شاه‌حسینی که با نام مستعار خادم الحسینی معروف است، در گفتگو با تارنمای مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس با بیان اینکه در اولین جلسه از تاریخ شفاهی سردار شاهوارپور به دوران کودکی و شکل‌گیری شخصیت اجتماعی ایشان پرداخته‌ایم، گفت: بنده و سردار شاهوارپور از دوران کودکی باهم بزرگ شده‌ایم و به همین علت با ایشان آشنایی کامل دارم. در این جلسه که به دوران کودکی ایشان پرداخته شد، از سختی‌های زندگی‌شان در آن دوران صحبت شد و اینکه چگونه این سختی‌ها در ساخت شخصیت‌شان مؤثر بوده است.
وی متذکر شد: این مسائل، از نکاتی هستند که در بیان تاریخ شفاهی بزرگان و ازجمله فرماندهان باید به جوان‌ها بیاموزیم که شخصیت افراد در سختی‌ها ساخته می‌شود. سختی‌ها موقت است ولی شخصیت‌سازی دائمی است.
شاه‌حسینی با تأکید بر این که بررسی نحوه مدیریت در میدان نبرد ازجمله موضوعاتی است که در تاریخ شفاهی سردار شاهوارپور موردتوجه قرار خواهد گرفت، اظهار کرد: ما یک اصل فراموشی داریم و یک اصل مرگ و متأسفانه با گذر زمان تعداد بیشتری از فرماندهان و تأثیرگذاران بر جنگ هشت‌ساله با ارتش بعثی عراق را از دست می‌دهیم. با توجه به اینکه خیلی از این افراد دست‌به‌قلم نبوده‌اند و خاطرات خود را به نگارش درنیاورده‌اند و از آنجا که دانشی بالاتر از تجربه نیست، تنها از طریق بیان تجارب و خاطرات فرماندهان است که می‌توان این گنجینه‌های ارزشمند را جمع‌آوری و برای نسل آینده ذخیره کرد.
