در شهریور سال ۱۳۵۹ ارتش عراق بر اساس استراتژی جنگ برق‌آسا و کوتاه‌مدت تجاوز سراسری خود را به مرزهای ایران آغاز کرد. این تهاجم دشمن با مقاومت نیروهای مردمی و قوای مسلح ایران در نوار مرزی مواجه شد و به ناکامی استراتژی ارتش عراق انجامید. در این میان استان‌های همجوار با عراق نقش بارزی در جلوگیری از پیشروی دشمن ایفا کردند. کرمانشاه یکی از چند صحنه نبرد بود که به دلیل قرارگرفتن در مسیر راه بغداد- تهران از اهمیت نظامی بسیاری برخوردار بود.
نویسنده در کتاب حاضر به اهمیت و نقش مقاومت مردمی در شهرهای غربی و بررسی ابعاد و دامنه آن پرداخته است.
او در این کتاب به بازگوکردن بحران آفرینی‌های گروه‌های مسلح غیرقانونی، نیروهای ضد انقلاب و امرای فراری ارتش شاهنشاهی در مناطق سرپل‌ذهاب و قصر شیرین و گیلان غرب در مقطع زمانی اسفندماه ۱۳۵۷ تا شهریورماه ۱۳۵۹ پرداخته است و سعی کرده است نقش موثر حکومت بعثی عراق در تشدید اقدامات تجزیه‌طلبانه را برای مخاطبان ترسیم کند.
در این پژوهش از مدارک مستند مانند مصاحبه و منابع دست اول و اسناد دفاع مقدس استفاده شده است.
