در 21 تیر 1361، شورای امنیت قطعنامه 514 را تصویب كرد. چرا ایران این قطعنامه را رد كرد حال آنكه عراق پذیرفت و اقدامات عملی برای آن انجام داد؟
ایران به دنبال یك صلح پایدار در منطقه بود در حالی كه قطعنامه 514 شورای امنیت هیچ نگاه جدی به صلح و لوازم آن نداشت. در بندهای شش‌گانه این قطعنامه هیچ اشاره‌ای به تعیین متجاوز، تنبیه متجاوز و پرداخت غرامت نشده بود و تنها به آتش‌بس اكتفا شده بود كه بر ابهامات موجود در راه صلح می‌افزود. گذشته از آن، این قطعنامه از نظر سیاسی برای تأمین نظر عراق، با پیشنهاد اردن و حمایت امریكا تصویب شد. قبل از این و زمانی كه بخش بزرگی از خاك ایران در اشغال عراق بود، شورای امنیت هیچ‌گاه فراتر از آتش‌بس حرفی نزده بود؛ اما در این قطعنامه خواستار عقب‌نشینی به مرزهای بین‌المللی شده بود كه درخواستی بی‌معنی بود و با پیروزی‌های ایران در چهار عملیات بزرگ آزادسازی مناطق اشغالی، بخش عمده این موضوع قبلاً حاصل شده بود.
بخش دوم سؤال كه گفته شده است عراق اقدامات عملی برای پذیرش قطعنامه 514 انجام داد، صحیح نیست؛ زیرا عقب‌نشینی به مرزهای بین‌المللی از جمله بندهای این قطعنامه بود در حالی كه عراق پس از تصویب این قطعنامه نیز همچنان ارتفاعات آق‌داغ، میمك، قلاویزان و ... و شهر نفت‌شهر را در اشغال خود نگه داشته بود. اگر منظور عقب‌نشینی عراق پس از عملیات بیت‌المقدس و قبل از قطعنامه 514 باشد باید گفت كه ارتش عراق ناچار به عقب‌نشینی شد.
