اوضاع سیاسی منطقه خلیج‌فارس در زمان شروع جنگ ایران و عراق چگونه بود؟
با وقوع و پیروزی انقلاب اسلامی ایران، رژیم شاه كه عامل سرسپرده امریكا در منطقه بود، ساقط گردید و بنای استراتژی امریكا در منطقه خلیج‌فارس كه بر دو ستون ایران و عربستان پی‌ریزی شده بود، فرو ریخت. فروپاشی عمده‌ترین متحد امریكا در شرق خاورمیانه، منطقه خلیج‌فارس را در خلأ قدرت فرو برد و انقلاب اسلامی ایران نیز به علت پیوندش با آرمان‌های انقلابی اسلام، موج عظیمی از آرمان‌خواهی اسلامی را در توده‌های مسلمان منطقه ایجاد كرد. جنبش‌های اسلامی در كشورهای منطقه رشد سریعی یافت و كنترل آن حتی در استبدادی‌ترین كشورهای منطقه با دشواری مواجه شد. حكومت عربستان سعودی با قیام شیعیان چنان تهدید شده بود كه حاكمان این كشور برای سركوب آنان از فرانسه كمك نظامی گرفتند. هنگامی كه مخالفین رژیم عربستان، كعبه معظمه را به اشغال خود درآوردند، 30هزار سرباز سعودی به فرماندهی ژاندارم‌های ضد شورشی فرانسه پس از دریافت وسایل ضد تروریستی، كه با یك هواپیما از فرانسه رسید، توانستند پس از 12 ساعت به اشغال كعبه خاتمه دهند. هم‌زمان با مستقر شدن فرانسوی‌ها در موقعیت فرماندهی و كنترل بحران، معلوم شد كه عده‌ای از افسران سعودی به مخالفین پیوسته‌اند و اشغال مسجد‌الحرام جزئی از یك قیام وسیع‌تری بوده است كه از حمایت بخشی از نیروهای ارتش سعودی نیز برخوردار بوده است. همچنین در دیگر كشورهای حوزه خلیج‌فارس از جمله كویت، امارات و بحرین نیز نهضت‌های ضد بیگانه و آرمان‌خواهانه گسترش چشم‌گیری یافت.
در كشور عراق نیز موجی از ناآرامی در میان شیعیان به وجود آمد كه موجب وحشت رژیم حاكم بر این كشور شد و همان‌‌طور كه قبلاً اشاره گردید حمایت آیت‌الله صدر از انقلاب اسلامی ایران، به شهادت وی و خواهرش انجامید.
در مجموع مردم كشورهای منطقه خلیج‌فارس با الهام از انقلاب اسلامی ایران، تحركاتی را آغاز كردند كه باعث بروز برخی از ناآرامی‌ها در سطح منطقه شد و حكومت‌ها ضمن سركوب این تحركات به موضع‌گیری علیه انقلاب اسلامی پرداختند و در عمل، ائتلافی منطقه‌ای علیه ایران به وجود آوردند تا از حركت‌هایی شبیه انقلاب اسلامی ایران در منطقه جلوگیری كنند.
