آیا مردم عراق واقعاً خواستار جنگ با ایران بودند یا آنها به اجبار به این امر می‌پرداختند؟
حدود 95 درصد مردم عراق، مسلمان‌اند و بر اساس آمارهای رسمی، از این تعداد 55 درصد شیعه و 40 درصد سنی می‌باشند؛ البته بر مبنای آمارهای غیر رسمی حدود 60 تا 65 درصد مردم عراق شیعه و 25 تا 30 درصد سنی هستند. از این رو بعید است كه بپذیریم آنان داوطلبانه به جنگ با برادران مسلمان و خصوصاً شیعه خود در ایران برخاسته بودند. گرچه صدام تلاش فراوانی داشت تا این جنگ را جنگ اعراب علیه فارس‌های مجوس قلمداد نماید اما از آنجا كه سابقه مستبدانه و ظالمانه حزب بعث و شخص صدام در اذهان عمومی مردم عراق وجود داشت، این مسئله هرگز فراگیر نشد. بر همین اساس شاید یكی از دلایل بی‌انگیز‌گی بخشی از ارتشیان عراق و نداشتن تاب مقاومت در برابر حملات رزمندگان ایرانی، اجباری بودن حضور آنها در جبهه‌ها بوده باشد.
البته مشكل است كه یك حكم و نظر واحد در مورد كل مردم عراق و در زمان‌های مختلف جنگ این كشور با ایران صادر كرد. در هر حال، در ارتش عراق نیروهایی بودند كه بسیار با انگیزه و با تعصب علیه ایران می‌جنگیدند كه به نظر می‌رسد آنان كسانی بودند كه تحت تأثیرات تبلیغات حزب بعث، ایران را واقعاً دشمن خویش می‌پنداشتند. همچنین دیدگاه و چگونگی عملكرد مردم عراق قبل و بعد از ورود نیروهای ایرانی به خاك عراق همگی یكسان نبود؛ برخی تا زمان حضور ارتش خود در خاك ایران انگیزه‌ای برای جنگ نداشتند، اما بعد از بازپس‌گیری سرزمین‌های ایران به همت رزمندگان و ادامه عملیات در خاك عراق، به عنوان دفاع از سرزمین و خاك خود مقاومت بیشتری از خود نشان می‌دادند. در هر حال آنچه مسلم است بخشی از مردم عراق علاقه‌ای به شروع و ادامه جنگ با ایران نداشتند و از ترس جان خود و تحت فشار رژیم عراق به جبهه‌ها اعزام می‌شدند.
