انقلاب اسلامی ایران به دلیل طرح ایدههای نو، توانست به شکل قابل‌ملاحظه‌ای محیط بیرونی خود را متأثر کند. واکنشهای منفی و مخرب محیط منطقه‌ای و بینالمللی به انقلاب اسلامی ایران به بهترین شکل فراملی بودن آن را نشان داد. بارزترین شکل واکنش محیط بیرونی به انقلاب اسلامی، حملهی عراق به ایران در یک جنگ نیابتی به نیابت از دول منطقه‌ای و فرا منطقه‌ای بود. بنابراین، نگارندگان برای روشن شدن این موضوع و ابعاد آن، با سؤال «چرا حملهی عراق به ایران آغاز و با حمایت دولتهای منطقه‌ای و فرا منطقه‌ای و سکوت و منفعل بودن مجامع بینالمللی همراه شد؟ به‌عبارت‌دیگر، چه عاملی تجاوز عراق به ایران، ائتلاف نانوشتهی دولتهای منطقه‌ای و فرا منطقه‌ای را در حمایت از عراق توجیه میکند؟» و فرضیهی «انقلاب اسلامی ایران به دلیل اینکه در بافت خود حامل ایدهی بسیار قدرتمند اسلام سیاسی بود و جامعهی عراق بهطور خاص و منطقه بهطور عام در مقابل ایدهی اسلام سیاسی آسیبپذیر بود و زمینهی پذیرش آن توسط جوامع مسلمان وجود داشت. بر این اساس، ایدهی اسلام سیاسی توانست توازن قدرت موجود میان ایران و عراق از یک‌سو و اشکال توزیع قدرت در سطح منطقه‌ای و فرا منطقه‌ای را از سوی دیگر برهم بزند؛ بنابراین، با واکنش منفی محیط بیرونی بهمنظور حفظ توازن قدرت و وضع موجود در سطح منطقه‌ای و فرا منطقه‌ای مواجه شد»؛ با بهرهگیری تلفیقی از روش تاریخی و تحلیلی، آن‌ها را موردبررسی و آزمون قرار میدهند.
