نیروهای عراقی با در اختیار داشتن ارتفاعات مهم در منطقه عمومی شرهانی و زبیدات علاوه بر محفوظ نگه داشتن یک خط پدافندی مطمئن، جاده دهلران ـ عین خوش را که نزدیک‌ترین معبر وصولی جبهه‌های میانی و جنوبی بود، زیر دید و تیر خود داشتند و مواضع پدافندی دشمن به گونه‌ای بود که می‌توانست به اشغال چندین حوزه نفتی و تأسیسات آن در منطقه بیات ادامه دهد. به همین لحاظ و نیز با هدف تصرف ارتفاعات سرکوب منطقه و قرار گرفتن در موضع برتر تاکتیکی با راندن دشمن به سوی دشت، طرح عملیات محرم در دستور کار قرار گرفت.
استعداد دشمن در این عملیات شامل:
- لشکر 10 زرهی متشکل از تیپ‌های 60 زرهی، 42 زرهی و 24 مکانیزه؛
- تیپ‌های 606، 423 و 505 و 704 پیاده؛
- تیپ‌های 108 و 703 گارد مرزی؛
- تیپ‌های حله و 32 جیش الشعبی؛
- تیپ‌های 16 و 17 زرهی؛
- دو گردان نیروی مخصوص.
هدایت مستقیم عملیات بر عهده قرارگاه مشترک قائم متشکل از لشکر 3 صاحب‌الزمان سپاه پاسداران (با شش تیپ) و دو تیپ از ارتش جمهوری اسلامی بود، قرارگاه‌های فرعی نیز عبارت بودند از:
قائم 1، شامل: تیپ 8 نجف اشرف
قائم 2، شامل: تیپ 25 کربلا
قائم 3، شامل: تیپ 17 علی‌ابن‌ابیطالب (ع) و تیپ 1 لشکر 21 حمزه
قائم 4، شامل: تیپ 14 امام حسین (ع) و تیپ 84 خرم‌آباد
مابقی یگان‌ها در احتیاط بودند.
عملیات محرم در سه مرحله به اجرا درآمد و آمار و اطلاعات این سند از روی مدارک موجود در اطلاعات عملیات قرارگاه تاکتیکی کربلاء درتاریخ 1361/8/16 تهیه و تنظیم گردیده است.
